نگاهی به کتاب ذهن حواس جمع
دوشنبه, ۲۲ شهریور ۱۴۰۰، ۱۱:۳۷ ب.ظ
در بین چندین کتاب رشد وتوسعه فردی که خوندم تنها کتابی که به دلم نشسته اثر مرکبه.
بقیه کتاب ها خیلی هاشون طبل توخالی اند.طرف 800 صفحه اومده نوشته ولی میتونسته همون رو تو 100 صفحه بگه.
imdb:4/10
بعضی از قسمت های کتاب به معنی واقعی کلیشه ای وخنده داره ودر عمل خیلی به کار آدم نمیاد.
یا اینکه به کار هامون به چشم تفریح نگاه کنیم حالا چطوری؟ اینکه بایک نگاااااه متفاوت به موضوع داشته باشیم/: مثال هاش هم کلیشه ایه.
یا اینکه برای اینکه تسلیم گوشی بازی نشین به مغزتون بگین مغز عزیز باشه گوشی رو چک میکنم فقط بذار 10 دقیقه دیگه.(به نظرم من واقعا خنده داره اصلا برای من به شخصه جواب گو نبوده.مغز خر تر از این حرف هاست. باید از بیخ وبن هر محرکی حواس شما رو پرت میکنه پاک کرد وهنگام کار به سان راهبان به دور از همه چیز بود)
یا اینکه رفتار های شما بایستی مطابق ارزش های شما باشه/:
علاوه بر اون نویسنده بر خلاف کتاب کار عمیق معتقده که اراده ما در طول محدود به 4 ساعت نیست وهر لحظه که بخوایم قابل بازیابیه ومیشه برای بازیابی اراده مثال نوشیدن شربت آبلیمو میزنه که چقدر تونسته در بازیابی اراده موثر باشه.
با این حال قسمت هایی از کتاب رو خدمتتون عرض میکنم.(البته عین متن کتاب نیست)
قسمت هایی از کتاب
ریشه بسیاری از رفتار های ما به منظور فرار از درد و رنجه(یکی از راه های فرار از رنج حواس پرتیه) وهرچی که این درد رنج رو تسکین بده اعتیاد آوره.
حواس جمعیه که ما رو به خواسته هامون میرسونه.
همچنین به این اشاره میکنه که مغز ما عاشق دوپامینه و از بی کاری وهمچین انجام کار های حوصله سر بر بی زاره.
در قسمتی دیگه میگه نارضایتی ما از زندگی باعث پیشرفت ما میشه فلذا اگه اون حس شادی(به تعبیر من حس خرکیفی که آدم کوکه)رو ندارین طبیعیه اصل پیشرفت همین نارضایتیه.
کاری که در طول روز انجام میدیم الزاما نباید لذت بخش باشه بلکه همین که تمرکز تو رو جلب کنه کافیه/:
باید با حس ناراحتی وخستگی انجام یک کار کنار بیایم. همچنین با ناراحتی ناشی از حواس پرتی هم باید کنار اومد/:
لذت برای آدمی یعنی نبود درد ورنج و ناآرامی
هر چه کاری سخت تر باشد افرادی کمتری احتمال دارد انجامش دهند.
هر چه به محرک های بیرونی بیش تر واکنش نشان دهیم مغزمان بیشتر در حلقه بی پایانی از پاسخ ها گرفتار میشود.
در بخش دیگه از کتاب عنوانش هست((چگونه بچه های حواس جمع تربیت کنیم؟))
به این موضوع اشاره میکنه که به خاطر نبود محدودیت وحق آزادی وداشتن استقلال بچه در اینترنت وگوشی بچه کار با این دو مورد رو دوست داره از طرفی دیگه قوانینی که پدر مادر برای استفاده بچه برای گوشی واینترنت میذارن اون حس استقلال رو از بچه میگیره.
راه حلی که ارائه میده اینه که اگه قانونی هم میخواد گذاشته بشه با توافق خود بچه باشه وحس استقلال ومهم بودن بچه حفظ بشه.
مثلا اینکه خود بچه چند ساعت برای استفاده از گوشی پیشنهاد میده/:
در کنار اون میگه باید به بچه فهموند که گوشی با مغز ما چه میکنه چرا اینقدر اعتیاد آوره دوپامین اینجا چیکاره است و... (فکر می کنم منظورش اینه که به جای اینکه بگی اینقدر با اون بی صاحاب ور نرو باید بچه رو از فرآیند مغز ودلیل اعتیاد آور بودنش مطلع کرد. حالا چطوری الله اعلم(: به نظرم نصیحت چندان کارایی نداره شاید به صورت غیر مستقیم کلیپ چیزی از طریق واتساپ یا تلگرامی به فرستاد برای بچه شاید اندکی تفکر کنه)
چند منبع پیشنهادی برای این موضوع(1،2،3)
علاوه بر اون میگه که استفاده بیش از حد گوشی توسط بچه نشان دهنده یک خلا هست خلائی که با گوشی پر میشه.
